مجموعه ی سعدآباد

سلام گلکم

خوبی مامانی؟

برنامه ی گردش امروز، زیارت امامزاده صالح (ع) و بازدید از مجموعه ی سعدآباد بود. دیروز هم رفتیم زیارت شاه عبدالعظیم (ع) و خداحافظی کردیم.

کاخ سعدآباد چیزی شبیه به مجموعه ی نیاوران هست اما خیلی بزرگ تر و زیباتر.

ادامه ی مطلب را ببینید

سلام گلکم

خوبی مامانی؟

برنامه ی گردش امروز، زیارت امامزاده صالح (ع) و بازدید از مجموعه ی سعدآباد بود. دیروز هم رفتیم زیارت شاه عبدالعظیم (ع) و خداحافظی کردیم.

کاخ سعدآباد چیزی شبیه به مجموعه ی نیاوران هست اما خیلی بزرگ تر و زیباتر. این مجموعه شامل کاخ ملت (کاخ سفید)، کاخ سبز، موزه نیم قرن کودکی، موزه نظامی، آشپزخانه سلطنتی، موزه ظروف سلطنتی و ... هست. اما از همه ی کاخ ها نمیشه دیدن کرد و تعداد مشخصی که توی راهنمای گردشگریش هست قابل بازدیده. تازه همون ها رو هم توی دوساعت نمیشه دید. یا باید 2روز بازدید کرد و یا این که صبح رفت، ناهار رو در رستوران سنتی که اونجا هست خورد و دوباره ادامه داد.

راستی، موقع ورود حتما نقشه راهنما رو باید از گیشه گرفت چون اونجا از نظر تابلوی راهنما خیــــــــــــــلی ضعیفه و بدون نقشه آدم گم میشه.

راهنمای گردشگری مجموعه ی سعدآباد

ما از موزه ماشین های سلطنتی شروع کردیم. البته موزه که نه. چندتا ماشین رو زیر یک برزنت گذاشته بودن!

اتومبیل محمدرضا شاه

اتومبیل فرح

اتومبیل اشرف

از موزه ی هنرهای زیبا هم نمی شد عکس گرفت. پر بود از نقاشی هایی از نقاشان بزرگ جهان که فرح اون ها رو  جمع کرده بوده. چند نقاشی هم از کمال الملک بود که واقعا زیبا بود. به نظرم از تابلوهای دیگه سر بود. پر از احساس بود و جون داشت.

نوبت رسید به آشپزخانه ی سلطنتی.‍ آدم یاد "یانگوم" میافتاد‍!!! آشپزخونه ی واقعا مجهزی بود که هر کدبانویی رو وسوسه می کرد تا توش آشپزی کنه! تمام تجهیزاتش ساخت آلمان و به سفارش دربار بود. اجاق ها و فرهای برقی، دستگاه برش پیتزا و .... به نظرم یکی از بامزه تری قسمت های مجموعه بود!

آشپزخانه ی سلطنتی

آشپزخانه ی سلطنتی

اجاق های برقی

نمونه منوی غذای خاندان سلطنتی

نمونه منوی غذای خاندان سلطنتی

و امــــا

موزه ای که عاشقش شدم موزه ی نیم قرن کودکی بود. کاخ (بیشتر خونه بود تا کاخ) کوچولویی که برای لیلا پهلوی (کوچکترین فرزند شاه) بود و در حال حاضر عروسک ها و اسباب بازی هاش رو اونجا به نمایش گذاشته بودن.

موزه ی نیم قرن کودکی

اسباب بازی های لیلا پهلوی

اسباب بازی های لیلا پهلوی

اسباب بازی های لیلا پهلوی

اسباب بازی های لیلا پهلوی

گهواره ی لیلا پهلوی

راستش به نظرم اوناجا بی تکلف ترین قسمت زندگی اشرافی سلطنتی بود. عکس هایی از زندگی معمولی خاندان سلطنتی که تقریبا مثل یک خانواده ی متوسط بودن. عکسی که بیشتر از همه توجهم رو جلب کرد، عکسی بود از فرح که با نگاهی مادرانه و به دور از هرگونه غرور یا اشرافیت به لیلا شیر می داد. کاش ما انسان ها بر فطرت پاکمون باقی می موندیم. کاش انسان قدر خودش رو می دونست و "از حیوان پست تر" نمی شد، کاش فرح یک مادر معمولی بود، کاش شاه شاه نبود...

فرح و لیلا پهلوی

فرح، رضا،علیرضا، فرحناز و لیلا پهلوی

شاه، فرح، رضا،علیرضا، فرحناز و لیلا پهلوی

کاخ سبز

مقصد بعدی ما کاخ تایستانی رضاشاه بود که به علت استفاده از گرانیت سبز رنگ در نما به کاخ سبز معروف شده.

کاخ سبز

به جرات می تونم بگم یکی از زیباترین کاخ های ایران هست. ابهت رضا خانی از در و دیوار کاخ به انسان منتقل میشه. واقعا کاخ باعظمتی هست. نه از لحاظ ساختمانی، از نظر حسی و شاید وسائلی که توش هست. فوق العاده اشرافی. لوسترهای یکی از تالار ها، لوسترهای ناپلئون بوده!!! پرده ی اتاق خواب رضا خان از نقره و ابریشم بافته شده. یک میوه خوری توی تالار غذاخوری بود که از 79کیلو نقره ساخته شده بود. چراغ های تالار ها روکش طلا بود. روکش دیوارها از ساتن فرانسه و سقف تالار غذاخوری چرم بود. موقع ورود هم باید روپوش روی کفشمون می پوشیدیم و متاسفـــــــــــــانه عکاسی ممنوع بود.

و اما چندش آور ترین موزه ای که تا حالا رفتم. موزه ی "برادران امیدوار". این بندگان خدا از سال 33 تا 43 در سفر بودن و از اولین جهان گردان ایرانی به حساب میان. جالب اینجا بود که یکی از این دو برادر به عنوان راهنما در موزه حضور داشت. برادران امیدوار 6ماه در جنگل های آمازون در کنار قبیله ها ی بومی و 7ماه در قطب جنوب بودن. که عکس ها و اشیایی که با خودشون آوردن در این موزه جمع شده. نتیجه ای که از بازدید از این موزه عایدم شد اینه که من عمرا جنگل آمازون نمیرم!!!

این قبیله ها واقعا به شکل انسان های اولیه زندگی می کردن (نمی دونم الان هم همین طوره یا نه) با عقاید فوق العاده عجیــــــــــــــــــب و به نظر من ترسناک! و از اونجایی که می دونم تحمل شنیدنش (خوندنش) رو ندارید هیچی نمی نویسم. حتی عکس هم نگرفتم (از بس ترسنتاک و چندش آور بود).

ماشین و موتوری که برادران امیدوار با اون سفر می کردن

بعد از بازدید از این موزه اونقدر خسته بودیم که قید 2تا بلیط باقی مونده رو زدیم برگشتیم خونه.

این هم ماجرای امروز. انشاالله فردا عصر میریم قم. شب رو اونجا می مونیم و سه شنبه صبح به سمت شیراز حرکت می کنیم.

پست بعدی از شیراز به نام "داستان تهران".